1129

Prezes wraz z Zuzanną, a właściwie całkiem oddzielnie, doznali dziś ataku wściekłej sprzątaczki. W pokoju na dole odbywało się masowe wywalanie pamiątek z dzieciństwa. W pokoju na górze natomiast - wywalanie pamiątek z wszystkiego. Trzy kursy na śmietnik z maksymalnie obciążonym dorosłym mężczyzną słusznych rozmiarów. W ostatniej chwili ocaliłam:
- kapciuch (legowisko kocie z gąbki, powleczone tkaniną) - Karol zainteresował się nim natychmiast,
- nosidło kocie (z gąbki, powleczone tkaniną) - mamy 2 pojemniki: plastikowy i wiklinowy, ale koty 3, więc gąbkowe w razie czego może być niezbędne,
- ikonkę Matki Boskiej Częstochowskiej (nie, żebym była z nią związana emocjonalnie z uwagi na boskość, ale dostałam od mamy),
- ozdobne ramki do obrazków (przydadzą się),
- chyba stuletnią kościaną szpilkę do kapelusza z turkusami, silnie wybrakowaną (no, ludzieeee...).
Na resztę machnęłam ręką.

Przywiązuję się do przedmiotów w sposób umiarkowany. Ale są takie, których ruszyć nie pozwolę. Wiatr w szafce cenię - wyleciało przynajmniej 15 pustych opakowań po badziewiu. Ja nie kolekcjonuję, żeby była jasność.

Muszę dokonać dzieła, jak będę sama w domu. I tak nikt nie zauważy.