Dzień za dniem

Otrzymałam wczoraj z rana powalającą propozycję Nie-Do-Odrzucenia, żebym pełniła w siedzibie Archiwum X 12-godzinny dyżur. Przeanalizowawszy możliwości w ułamku sekundy, zgodziłam się z entuzjazmem, mimo że nie miałam obiadu ani książki do czytania. Wyobraziłam sobie bowiem, że za tą propozycją z tyłu zęby szczerzy dyżur nocny, co nie daj Panie Boże, za stara jestem, żeby spać na podłodze, panie tego. Biurko też twarde.
Myślałam, że umrę z nudów albowiem nic wstrząsającego się nie wydarzyło. Tyle przyjemności, ile dają rozmowy telefoniczne z Krynią i drugą-mamą wykorzystałam. Reszta jest milczeniem.
Pracodawca był uprzejmy zaoferować pełniącym 12-godzinne dyżury wyżywienie, w kwocie łącznej 23 zł na łebka.
Niezapomnijciewziąćfaktury.
O 20.30 zadzwonił mój zmiennik, któremu szczęście nie dopisało i witał się z twardą, nocną podłogą. Byłam w spożywczym koło domu.
- Chcesz pizzę?
- Oszalałeś? Przecież ja zaraz w domu będę!
- Oj, jaka ty niedomyślna. Siedzimy tu we dwóch i brakło nam 20 zł.
- Co wy tam jecie, do diaska? Mało wam 46 zł na kolację???
- Pizza jest duża. Nie gardzimy też pieczywkiem czosnkowym.
- Aha. No bierz, jasne.
O poranku zmiennik okazał mi fakturę, na której stoi jak byk, że pochłonęłam pizzę o średnicy metra. Niech będzie. Do końca świata będę pożyczała od niego pieniądze.

Widziałam dziś rano nowego dyrektora. Przypadkiem jest to mój bezpośredni przełożony. Szedł sobie dostojnie, nastawiony pozytywnie i machał teczką. Cóż za brak świadomości zawodowej oraz elementarnego instynktu samozachowawczego.
Zaraz podjudzę pracowników, żeby wyprodukowali z 50 pism, które będzie musiał podpisać, to mu w pięty pójdzie. Myślę, że po tym treningu, jutro będzie przemykał pod ścianami jak cień.
Niech się chłopak uczy.

Zaraz mnie pewnie zawołają na poranny wieczorek zapoznawczy. Przywlokę go ze sobą na górę, niech pozna wszystkich pracowników. I niech sobie nie myśli, że tylko ja będę latała po schodach.
Na drugie mam Podłość.

Komentarze