1727

Są takie dni w tygodniu, ze wcale nie chce mi się tu pisać.

To może wynikać z faktu, że są takie dni w tygodniu, gdy w pracy dużo piszę. W opozycji do tych, gdy sporo biegam. Dziś pisałam. Zasadniczo to kończę. Wygląda, że się wyrobię do poniedziałku, czyli zgodnie z planem. Jestem porażona swoją skutecznością. No i bardzo ucieszona przyszłą możliwością przekręcania tego tekstu na entą stronę dla innych potrzeb. Autoplagiat to bardzo świńska rzecz.

I pamiętajcie, Drogie Dziateczki, żeby tego nigdy nie robić. Wszakże już raz skasowałyście za ten tekst. No.

Zauważyłam taką zasadę, że gdy się pracuje w systemie cyklicznych spotkań, to dzień roboczy jest jakiś krótszy. Nigdy wcześniej tak nie miałam. A teraz, zanim się rozpędzę przy własnym biurku, już mi wskakuje mózgotrzep popołudniowy. A od popołudniowego do wyjścia z fabryki już tylko jeden krok. Rano natomiast do niczego wysiłkowego się nie zabieram, gdyż i tak muszę iść na spotkanie, więc całkowicie wybiłabym się z rytmu.

Nie, żebym się codziennie spóźniała do pracy. Nieeee... skąd. Raz przyszłam punktualnie. No, dobra, z dziesięć razy. Mam jakiś syndrom spóźniania. To mi się stało, gdy byłam lumpenproletariatem. Wcześniej chodziłam, jak w zegarku. Czyżbym zyskała dystans?

Moja koleżanka, ta psycholożka, mówi, że nie zyskałam. I żebym przestała się zarzynać. Gdyby ona wiedziała, co ja robiłam wcześniej! Słowo Wam daję, że w fabryce naprawdę nie wiedzą, co to znaczy pracować na akord. Jak sobie przypomnę to przemożne zmęczenie, kiedy wracałam do domu, to mi się odechciewa. I owszem, może zarabiam mało, ale warunki są wielce kulturalne. Dwóch paranoicznych szefów wcale nie zmienia tego faktu. Albowiem wszyscy szefowie są paranoiczni w mniejszym lub większym stopniu. Pewnie też jestem.

Ej! Na pewno jestem, bo uważam, że ludzie powinni pracować. Znaczy - w pracy.

Podzielę się z Wami jeszcze jednym zabawnym spostrzeżeniem. Mianowicie coś się takiego stało, że przychodzą do mnie ludzie, którzy robią w fabryce od stuleci i proszą, żebym im wytłumaczyła, jak to wszystko ugryźć, bo oni nie umio. Każdorazowo niepomiernie mnie to bawi. Im dalej w las, tym bardziej. Mówiłam, że umiem wyglądać inteligentnie?