1793

Mamy w domu jednego kota - to jest Bardzo Dziwne.

Owszem, dwa razy we wspólnym życiu zdarzyło się nam mieć jednego kota. Raz przez rok i raz przez miesiąc. Poza tym stan w liczbie 1 (słownie: jeden) nam się nie zdarza i budzi niepokój. Cały czas gapimy się na kota, zwracamy uwagę na kota, głaszczemy kota i mówimy do kota. Kot jest zadowolony.

Zostawiliśmy Karola nieprzytomnego i przytomną Zosię. Karol poszedł na pierwszy ogień, ponieważ od dawna okresowo kuleje, co nas niepokoiło, bo jest duży i obawialiśmy się zwyrodnienia stawów. W związku z tym w pakiecie otrzymał RTG, do czego musiał być nieprzytomny - nie dlatego, że nie da się z nim czegoś zrobić w lecznicy czy jest agresywny, ale dlatego, że musiał przyjąć dziwną pozycję. Stawy idealne, osteoporozy brak, zwyrodnień brak. W badaniu palpacyjnym odkryto... latające rzepki. Jako żywo nie widziałam czegoś takiego. Żyją swoim życiem.

Wada jest wrodzona i nic się z nią nie robi, chyba że zacznie kuleć często (teraz to się zdarza okazjonalnie) - wtedy operacyjnie zakłada się stabilizację. Twarz, obejrzana za nieprzytomności, wykazała jednak do usunięcia dwa kły: po przekątnej, czyli prawy górny i lewy dolny. Wizualizacja zgryzu i wyrazu pooperacyjnego doprowadziła nas do spazmów, aż pani doktor wzięła sflapciałego Karola na ręce, przytuliła go i czule wyszeptała:
- Nie słuchaj ich, Karolku. Jesteś śliczny.
Jedyne zalecenie lekarskie dla ryżego to zrzucić trochę cielska, żeby rzepek nie obciążać.

Odbiór kotów po tuningu zaplanowano na 15.30.
Zdążę się ostrzyc.

***

Wyhaczona Zuzia doniosła, że odezwie się po południu, gdyż... pracuje. No, proszę - od strzału. Ciekawe, co robi, za ile i gdzie. Się czegoś dowiem, to powiem.