1807

Wczoraj Prezes wytworzył sajgonki, przy których straciłam resztki rozsądku i umiaru. Dziś poprawił produkcją sushi. Jestem zażenowana faktem, że nie jem. Żrę.

Poza tym kupiłam sobie na Allegro dwa staniki, oba bardzo, z czego jeden tak cudny, że zaczęłam się zastanawiać, czy nie dorzucić zdjęcia odzianego weń biustu do katalogu "Jestem feministką". Gdyż obecnie jestem feministką o przecudnie wypiętrzonych kulkach, otulonych kolorem morskim. Z różyczkami. Nie mogę się napatrzeć. Idiomka co prawda przetarła szlaki, lecz biust ma ukryty, tzn. w bluzkę. A w tym przypadku odziewanie w cokolwiek poza stanikiem wydaje się bezsensowne. Chyba przestanę zakładać góry - tak mi się podoba.
A drugi jest róziowy.
W groszki.
Jestem rozczulona.

Skąd bierze się ten pomysł, że feministki nie chcą nosić staników?! Uwielbiam. Od kiedy odkryłam właściwy dla siebie rozmiar, a na rynek z zachodnich rubieży zaczęły spływać cuda rąk gorseciarek, nie mogę przestać. Buty i stanik to podstawa egzystencji. Która ma duży biust, ta mnie w pełni zrozumie. Obecnie popycham po domu w górze zalotnie rozpiętej, co rusz rzucając okiem na własną definicję kobiecości, wyglądającą spod.
Tak, róziowy też niczego sobie, ale ten bardziej.

***

Zośka chodzi już całkiem ładnie, od czasu do czasu tylko kulejąc, co daje nadzieję na zrośnięcie się ścięgna bez udziału narzędzi chirurgicznych.
Karol siedzi w szafie i to mnie niepokoi coraz bardziej. Trauma czy dolegliwości somatyczne? Czuję, że trzeba będzie się udać, niestety.