2502

W niedzielę wyszło na jaw, że obchodzimy równocześnie 2 bardzo ważne rocznice.

1. 16 stycznia 2016 przybył Nasz Pierwszy Pies. I zmienił wszystko na zawsze.

2. 16 stycznia 2021 przybyła Ciapunia. I zmieniła wszystko na zawsze.

Niesamowite, jak to się życie plecie. Panu Dyrektorowi Podwórka L. Eśniewskiemu znacznie się urosło, zmężniało i zmądrzało. Wciąż ze szczyptą szaleństwa. Ale, zgodnie z przypuszczeniami, wyrósł na bardzo mądrą, czułą i opiekuńczą osobę. Oraz zdobył wykształcenie uniwersyteckie. Przez pierwsze kilka miesięcy myślałam, że zatłukę go kapciem, jednak potem dostał Hanusię w prezencie, dojrzał i sprawił, że pokochałam ten gatunek całym sercem.

Choć nadal uważam, że robienie sobie beki z psa jest jedną z lepszych rozrywek. Z kotami się to nie udaje.

Lolunia Ciapunia przeżyła z nami rok i nigdzie się nie wybiera, mimo że wg wyliczeń schroniskowego weterynarza powinna już mieć lat 13. I pomimo że przeszliśmy razem kilka naprawdę ciężkich chwil, bo i początkowe trudności z jedzeniem oraz wypróżnianiem, komplikacje pooperacyjne czy wreszcie udar. Zrozumiałam również, że rozwinięcie imienia Lola wcale nie brzmi Dolores (cierpiąca), tylko Eulalia (elokwentna) - w pierwszej wersji miała być nie Lolą tylko Lalą. I takie właśnie imię sobie przyniosła, doprowadzając nas niezmiennie do bólu głowy od nieustannego darcia  pyska. Skradła moje serce bezdyskusyjnie i na zawsze, kocham ją do szaleństwa i dzięki pyskaczowi zrozumiałam, że moim powołaniem są DUŻE PSY.

Jestem szczęśliwa, że w naszym domu znalazło swoje miejsce tyle zwierząt. Zawsze chciałam żyć tak, jak żyję teraz. 

Zwłaszcza że psy praktycznie przestały pierdzieć. Niech nam żyje karma Taste of the wild!