2363

Dzik - lat nieomal pięć i pół. Ma Poglądy.

Rzecz wydarzyła się niedawno, na urodzinach Cioci. Ciocia właściwie jest ciocią Matki Dzika, co oczywiście nie ma żadnego znaczenia dla przedstawianych rewelacji. W każdym razie impreza trwała w najlepsze. Na parterze ona trwała, a Dzik przebywał na pięterku z Tą Kaczką, gdyż ustalono, że grzeczne dzieci* winny o pewnej porze opuścić towarzystwo dorosłych. Szczególnie gdy nadużywają. Dorośli, ma się rozumieć.

Kaczka - niespodzianka

Ta Kaczka jest urody nieco zeszmaconej, gdyż towarzyszy Dzikowi od czasów - z punktu widzenia Dzika - zamierzchłych. Wiele przeszła**. Niedawno nawet kilka zabiegów operacyjnych, czyli rozprucie, wybebeszenie, napchanie ponowne, doszycie nowych oków (bo oczko mu odleciało, temu misiu) i licznych ozdóbek. Proszę się zapoznać:

Państwo - Stuart, Stuart - Państwo.

Dziękuję.

Wróćmy do opowieści. W pewnej chwili Dzik jak cień spłynął ze schodków na parter, pod pachą dzierżąc Tę Kaczkę***. Odchrząknął sumiennie, by zwrócić na siebie uwagę zgromadzonych, po czym obwieścił:
- To już nie jest Stuart - tu zawiesił głos, by podkreślić dramatyzm. - Teraz to jest Stanisław Piórko!
Pełnolotni uczestnicy spędu w obliczu tego wiekopomnego oświadczenia zastygli oraz, ma się rozumieć, zamilkli. Wykorzystując tę pełną napięcia ciszę Dzik przepłynął ku jednej z cioć i pociągnął ją za rękaw. A następnie, czyniąc użytek z faktu, że pochyliła się ku niemu, scenicznym szeptem nakazał:
- Powiedz głośno, żeby wszyscy usłyszeli: STANISŁAW PIÓRKO NA PREZYDENTA!



* Działanie podprogowe.
** Tym eufemizmem pragnę dać Państwu do zrozumienia, że bycie wielokrotnie obrzyganym nie jest neutralne z punktu widzenia jakości życia.
*** Na początku sądziłam, że to nie jest post polityczny.