2465

W każdym związku zdarzają się kryzysy. Ja to nawet nie nazywam tego kryzysami, uważając za całkowicie naturalną amplitudę. Poza tym Prezes wyznaje zasadę, że krzyk jest motorem postępu. A ja potrafię w postęp bez podnoszenia głosu. Ot, tonem złowrogiem.

Otóż, jak wiadomo, ten płot wymieniliśmy. Niestety okazało się, że analiza SWOT została wykonana błędnie w części zagrożeń i nie przewidziano, że zaczepy na słupkach są zamontowane w sposób uniemożliwiający obniżenie siatki do właściwego poziomu poniżej gruntu. Ergo - jesteśmy w znanej dupie i nawet zaczęliśmy się tam urządzać. Bo wystrój jakby bardziej pozytywny.

Po zakończeniu fazy pierwszej obnażono słabość analizy i zobowiązano Prezesa do stosownych czynności, mających na celu zapobieżenie wykopkom. Prezes nie miał kółka w taczkach. Kółko nie nadchodziło pomimo złożenia odpowiedniego zapotrzebowania w lokalnym serwisie aukcyjnym. Po tygodniu pytania o kółko (oraz uganiania się za Hanną) nastąpił motor postępu. W wyniku podjętych działań Prezes z przykrością stwierdził, że oto sprzedający nie przysłał kółka, bo kupujący zapomniał zapłacić. Motorowi minimalnie wzrosło ciśnienie, ale zmilczał. Kółko nadejszło.

Przedwczoraj motor się przegrzał. Gdyż argumenty o ciężarze pracy fizycznej, stanowiące zasłonę dymną dla prostego słowa PROKRASTYNACJA, wywaliły wszystko w kosmos. Na tę okoliczność udałam się (a pamiętajmy, że w naszym maleńkim ogródeczku wszędzie trzeba się UDAWAĆ) do warzywnika, pobrawszy uprzednio taczki oraz widły, które to widły wydają się być elementem kluczowem opowieści. Z pomocą rzeczonych wideł naładowałam karpy trawska na taczki, przewiozłam do płota, rozłożyłam na szerokość dwóch przęseł. Następnie straciłam cierpliwość, porzuciłam taczki oraz widły na samym środku wszystkiego i powróciłam do domu, by wdrożyć motor postępu.

Nie mogę powiedzieć, argumenty o zabezpieczaniu jednego przęsła dziennie, dzięki czemu nie trzeba się spocić, trafiły na podatny grunt. A być może na grunt ów trafił osławiony TON. Gdyż głos podnoszę rzadko i doprowadzona do ostateczności. W każdym razie przemowa trwała jeszcze, gdy Prezes szczęśliwie zniknął za drzwiami do garażu.

---

Następnego wieczoru Hanna i pies Leśniewski, nie zważając na trud, pot i łzy, wykopały się do sąsiadów przez fragment niezabezpieczony o godzinie bez mała 23, co było wynikiem lekkomyślności Prezesa. Hanna zniknęła w oddali za pomocą szpar między szczebelkami w bramie sąsiadów, a pies Leśniewski się nie zmieścił. W związku z powyższym oczekiwał na zabranie go do domu pod bramką, którą sąsiedzi - w przeciwieństwie do wielce lekkomyślnych nas - zamykają na noc. Dokonawszy wizji lokalnej (Prezes tkwił pod prysznicem) stwierdziłam, że wydobycie psa Leśniewskiego drogą legalną jest niemożliwe. Nie zważając na fakt, że pies Leśniewski jest minimalnie skonfundowany, powróciłam w pielesze i TONEM zakomunikowałam, że udaję się na spoczynek.

Hanna powróciła samodzielnie. Leśka Prezes wykopał łopatą pod płotem, ponieważ oświadczyłam, że:
a. w dupie to mam i niech zgnije,
b. po moim trupie nastąpi budzenie sąsiadów, żeby wyszli z łóżka i otwarli bramkę,
c. dziura pod płotem jest ulicą zdecydowanie jednokierunkową i NIE DA SIĘ WRÓCIĆ.
Dało się, ale z użyciem żarcia. Oraz dziury, którą przejechałby słoń na rowerze.

Kupię tanio łańcuch, nie musi być dużo. Niech je śnieg przykryje i nie mówicie, że jest lato. Latem śnieg wygląda znacznie bardziej dramatycznie.

Byliśmy obrażeni i miał miejsce moralniak, w wyniku którego pies Hanna zastygł bez życia na jednym z legowisk. Przez jakiś kwadrans perorowałam na temat bycia bardzo niegrzecznym pieskiem, zwykłą świnią oraz wynikających z tego konsekwencji. Następnie piesek Leszek usiłował dostać się na pięterko metodą na Tajemniczego Żółwia Ninja, ale został przechwycony i odesłany na karnego jeżyka, gdzie udał się powłócząc nogami i okazując wszem i wobec niebywałe cierpienie. A także z rezygnacją.

A rano... No, cóż. Co było w Vegas, zostaje w Vegas.

PS W trakcie moralniaka nie używałam, gdyż wszelkie sformułowania na temat zgniłych, pierdolonych kundli, których miejsce jest w wyjątkowo zaniedbanych schroniskach dla zwierząt zużyłam przy bramce sąsiadów. Dzięki temu Prezes nic nie wziął do siebie. Kryzys został tym samym zażegnany, ale tylko do jutra. Jeśli nie będzie lało.