Donoszę uprzejmie...

Końcowe odliczanie, odsłona druga. Jutro jadę zrealizować obiegówkę. Poczta wyłączyła mi komórkę. Przed czasem. Dostałam dwie oferty pracy i dwie prowadzenia działalności (współpraca). Bez szukania. Ciekawe. W moim życiu właśnie następuje duży przełom.

Librus dziś donosi: 2 kwietnia 2012 r. to Światowy Dzień Wiedzy o Autyzmie. W związku ze Światowym Dniem Wiedzy o Autyzmie oraz konferencji lekarzy, nauczycieli i terapeutów zaburzeń autystycznych narodził się pomysł akcji towarzyszącej pt. „Zapal się na niebiesko dla autyzmu”. Hasłem wywoławczym tej inicjatywy jest oświetlenie na niebiesko najważniejszych, najwyższych oraz wyróżniających się budynków na terenie całej Polski. Pomysłodawcą ogólnoświatowej inicjatywy jest amerykańska organizacja „Autism Speaks”, której celem było poszerzenie wiedzy społeczeństwa na temat autyzmu i problemów osób, które dotknęło to schorzenie. W ubiegłym roku w geście solidarności z osobami z autyzmem ponad 2 tysiące budynków zapaliło się na niebiesko w 48 krajach na całym świecie. W tym roku w Katowicach w tym dniu na niebiesko zapalony będzie Spodek oraz Żyrafa przed ZOO, w naszym mieście podświetlony zostanie Dom Kultury Huty Batory, w którym 2 IV odbędzie się również z tej okazji niecodzienne prz...

Konieczność dodawania tytułów bywa męcząca. Wobec powyższego postanowiłam przejść na, wypróbowany już przez niektórych , system numeryczny. Jako że jest we mnie potrzeba, może prymitywna, symetryczności i zaokrągleń, pobieżałam do statystyk blogowych i uznałam, że tysiąc jest idealnym momentem. Oprócz tego, zupełnie nie na temat, marzę, aby wreszcie trafić na jakieś miejce gastronomiczne, które mnie zachwyci. Dodam, że chodzi mi o miejsce w pobliżu, bo nie będę jeździła na obiad 50 albo 100 km. Chętnie przyjmę wszelkie sugestie, dotyczące Śląska. I wcale mi nie zależy na restauracji. Może być coś drobnego, ale uczciwie. Dziś odwiedziliśmy Krystynkę, która wróciła z Wiednia i, co stwierdzam z dużą przykrością, jestem tym miejscem mocno rozczarowana. Recenzje, zamieszczone w serwisie gastronautów, były niezwykle zachęcające. Na miejscu okazało się, że ani klimat, ani obsługa, ani jakość potraw, ani tym bardziej ceny, nie są takie, jak w recenzjach widnieje. Ze niejakim smuteczkiem dosz...

Tak rozpoczyna Dorota Smoleń  podróż, do której zaprasza i rodziców, i dziadków, i singli też. Bo książka „Mamo, dasz radę! Macierzyństwo od A do Z” nie jest zwykłym poradnikiem. Nie lubię poradników. Nudzi mnie i męczy ich wszystkowiedzący ton. Z drugiej strony lubię, jak ktoś, kto zabrał się do pisania, pisze o tym, co zna, czego dotknął i co stało się jego pasją. A bez wątpienia macierzyństwo jest pasją Doroty i potrafi o nim pisać mądrze, lekko i dowcipnie. Nie kreuje się na osobę, która znalazła sposób na każdy kłopot i zna rozwiązanie wszystkich problemów. Wyraźnie widać, że opanowała teorię i natychmiast wypróbowała ją w praktyce, weryfikując rady specjalistów w normalnym, codziennym życiu. Wydawać by się mogło, że Dorota pisze o sprawach absolutnie oczywistych. Wiele razy w trakcie czytania uśmiechałam się, wracając myślą do czasów, kiedy moja własna córka była w opisywanym wieku (od 0 do 6), zachowywała się podobnie do Piotrusia i Michasia, sprawiała podobne problemy, daw...

z głową od tego bezrobocia. Bo najpierw nastawiałam budzik na na 7.00, żeby się nie rozmemłać. Teraz przestałam, bo z samości wstaję o 6.40… Aaaaaaaaaaaaaaa!!! Nadmieniam, że pora położenia się spać pozostaje jakby bez związku. Co robić? (Redakcjo – pomóżcie).

żeby zrobić śniadanie mężowi, wyjeżdżającemu w delegację, a o 20.00 odkryć, że nadal spoczywa w mikrofalówce*… bezcenne. * Śniadanie spoczywa. Ale… rozmarzyłam się.

Chuda czyta dzieciom i sobie też , a ja już dziecku nie czytam, za to sobie chętnie. Czytam też, kolokwialnie rzecz ujmując, Chudą. Bo lubię (taka szeroko pojęta wspólnota doświadczeń – nie tylko macierzyńskich). Czytam Chudą zrywami, więc dziś dopiero natrafiłam na miłą notkę o czytaniu . Notka ta, co zauważyłam z rozbawieniem, a większość osób zapewne przeoczyła, zawiera zdanie, które zdaje się być charakterystyczne dla przedstawicieli naszego gatunku: „Zaraz po studiach przestałam bywać w bibliotekach i czytelniach, bo miałam przesyt (…)”. Sięgnęłam pamięcią do lat minionych… Taaaa, ja z tego samego powodu. Nie wiem, jak to jest dzisiaj (choć ze zgrozą przypuszczam), ale w moich czasach siedziało się godzinami w czytelniach. Ba! Mało tego! Jeździło sie np. na Jagiellonkę, bo UŚ w swoich czytelniach niektórych pozycji nie posiadał. W czytelniach, podkreślam – Drodzy (Ewentualni) Młodzi Czytelnicy (jeśli tu w ogóle jesteście), bo książek, potrzebnych mi do zgłębiania wiedzy, nikt nie ...

Występują: Prezes prezesowa Miejsce akcji: przestrzeń komunikacyjna Czas akcji: niedzielny wieczór prezesowa (do dziury w suficie): Jedliście coś? Prezes : Tak. prezesowa : Obiad? Prezes : Tak. prezesowa : Z sałatką? Prezes : Tak. prezesowa : Smakował Ci? Prezes : Tak. prezesowa (natarczywie): A coś od siebie? Prezes : Bardzo dobry.

Dawno się tak nie ubawiłam. Ma dziewczyna wyobraźnię i, przyznać trzeba, lekkie pióro. Zajrzyjcie w wolnej chwili na Latte24 . Dobrej zabawy!

- jęczę. Używam bowiem myszki bezprzewodowej o niewielkich gabarytach, którą uwielbiam. Ponieważ mój komputer nie pozostaje nigdzie w stanie rozłożonym, zawsze, po prostu ZAWSZE, chowam myszkę do etui i do torby. A więc nie zawsze? - Szukałam już w lodówce, w piekarniku, w szafie na buty w przedpokoju i w szafce łazienkowej – relacjonuję Prezesowi – Przepadła. Z pokoju Złośliwej Małpy (dawniej Potomstwo) dobiega wiedźmi chichot. Jestem przekonana, że ona opowiada to w szkole.

mówi, żebym skręciła w prawo, mam ochotę to zrobić, nawet jeśli jestem pewna, że w lewo będzie szybciej, prościej, bliżej. Mimo, że wiem, jak wygląda! Gdyby mężczyźni odkryli tę kobiecą tajemnicę, byłoby bardzo źle…

ale ja jutro spędzę dzień Z . Spotkam się również Z . A poprowadzi mnie tam głos. A nawet GŁOS . A jakie są Wasze plany? :o)

Występują: Złośliwa @ (dawniej Potomstwo) prezesowa Czas akcji: godziny przedpołudniowe Miejsce akcji: przestrzeń telekomunikacyjna Złośliwa @: Bonjour! Pamiętasz, jak wysłałaś wczoraj do mnie sms-a o myciu? No to pomyślałam dziś: stoję sobie pod wieżą Eiffla – zadzwonię do mamy! A ty gdzie jesteś? prezesowa (zaśmiewając się do łez) : Oszszsz ty, złośliwa małpo! Moja krew!

Jeden z najlepszych, jak do tej pory, odsyłaczy na mój blog to wpisane do google hasło: KUPA W MIEJSCU PUBLICZNYM U MOJEGO DZIECKA . Czas zmienić nazwę. Np. na silva fecalierum.

Potomstwo (grzebiąc pod sosem pomidorowym): Co to jest to czarne? prezesowa: To zielone? Potomstwo: To czarne jest zielone? prezesowa: To jest szpinak. Potomstwo: Szpinak w bakłażanie??? Co jeszcze jest w nadzieniu, czego nie było, a czego nie ma, co było? prezesowa: Chyba muszę urozmaicić dietę. Obecnie mamy, jak widać, zaklęte rewiry.

Za udział wzięli: prezesowa Prezes Miejsce akcji: kuchnia Czas akcji: popołudnie Wprowadzenie: przed domem przy obecnej aurze tworzy się błotne bajoro. Niestety nic na to nie można poradzić, bo właściciel gruntu nie poniesie kosztów asfaltowania. Prezes wybywa do zajęć popołudniowych. W butach i kurtce wkracza do kuchni, aby pocieszyć się na odchodnym czekoladowym trufelkiem. prezesowa: Błoto! Prezes: Nic z tych rzeczy! Wycieram błoto w trupy swoich wrogów.

Ja: Super niania powiedziała, że trzeba się zaprzyjaźniać ze swoim dzieckiem – nastolatkiem. Będziemy się zaprzyjaźniać! Spędzać ze sobą mnóstwo czasu! Właściwie cały czas, kiedy nie jesteś w szkole albo na zajęciach! Wracaj prędko. Potomstwo: Masz zakaz oglądania telewizji.

W związku z powyższym kot marki Karol zaczaja się na mnie w różnych miejscach i obwąchuje mnie z lubością. Przyłapałam go również na nieśmiałym dotykaniu mnie łapą w kark. Jeśli weźmie się pod uwagę, że ma niebywałe zamiłowanie do Prezesa oraz pasjami uwielbia grzebać w mojej biżuterii – wniosek nasuwa się jednoznaczny. I chyba nikt mi teraz nie zarzuci, że ja kogoś oczerniam.