Że co? Owszem, żyję.

Ja bardzo Szanownych Państwa przepraszam, ja się zgłaszam, potwierdzam – żyję. Dość intensywnie, nie można powiedzieć.
Więc impreza się udała, przynajmniej solenizantom, bo mnie jakby mniej. Miałam zupełnie inne plany, w których nie figurowało towarzyszenie staremu w ramach przydupasa od rana do wieczora. Decyzja zapadła bez mojego udziału. Odstawiłam więc liczne biegi w szpilkach na czas pomiędzy miejscem świadczenia pracy a wynajętą knajpą, by w tej ostatniej suszyć zęby, witać gości, pilnować porządku, zabawiać znudzonych i tym podobne. Zakończyłam koło 18.oo, więc nie było AŻ TAK źle. Nikt się nie spił, poza jednym kolegą i to na sam koniec. W związku z tą okazją postanowił złożyć swoje serce u moich stóp, co ta wódka robi z ludźmi. Dziś spotkaliśmy się na korytarzu i nie powróciliśmy do tematu, zwłaszcza, że sercem wzgardziłam i podeptałem je w sposób podły. Jeszcze czego, niech się ustawi w kolejce.

Potem weekend bezdzietny – to na plus.

Dziś rano zadzwonił do mnie miły pan z warsztatu samochodowego i powiedział, że przy okazji montażu radia zerknął na podwozie (iech go piekło pochłonie) i jest mały problem, bo się zrobiło kuku i auto nie przejdzie przeglądu.
A już się nastawiliśmy na tydzień w Łebie.
Informacja dla tyczki: istnieje poważne podejrzenie, że ze względów kosztowych urlop szlag trafił. Więc i podróż przez Uć.

Komentarze