2329

Rozkosz w czekoladzie po prostu.

Bardzo to jeszcze maluśkie dziecko - trochę pobiega, poszczeka prześmiesznie na Leśka, zje 5 chrupków, zsika się i zasypia. Poznaje teren po kawałeczku, dzielnie zresztą, bo przecież wszystko takie ogromne, a ona taka mała... Przychodzi na wołanie, piszczy za potrzebą, no ideał po prostu. Kocham Leśniewskiego całym sercem, ale on przy tej kruszynie jest po prostu tumanem. Mówię Wam, będzie z niej zadzierżysta panna, już nie daje sobie w kaszę dmuchać, a przecież jest na etapie przewracania się przy drapaniu. Wszyscy zakochani, aż szkoda, że Zuzi nie ma. Nie mam pojęcia, jak wyjść jutro do pracy...

Koty z dystansem - wiadomo. Ale one są łagodne jak anioły: póki ktoś wyraźnie nie poprosi, nie oberwie na pewno. Mniej się Hanką interesują niż świeżym, małym Leśkiem, ale to też zrozumiałe, był w końcu pierwszym psem na ich orbicie i przetarł szlaki. Poza tym był starszy i znacznie większy, szybciej się poruszał, wchodził w interakcję. Haniuta jest na to wszystko po prostu za mała. Niemowlak z łysym brzuszkiem, cały w czekoladowym puchu.

Dziecko mnie porzuciło i pojechało na saksy, to wzięłam drugie, żeby nie skonać ze smutku.

A w łóżku coraz mniej miejsca.

Hania i papier toaletowy. 

Zobaczcie, jaka mikroskopijna. Lesiek wylewa się w tego legowiska.

Nie odstępuje swojej królewny na krok.

Jest też trochę refleksyjny.

Przybyciu Hanusi towarzyszyło tak wiele emocji, że Leśniak trochę odpalił.
Najpierw rano przyjechał mój brat i to dostawczakiem. Pierwszy taki duży samochód w życiu piesa, więc nie do końca wiedział, jak to zaklasyfikować. Potem pojechali gdzieś z Prezesem i przywieźli wielki zbiornik na deszczówkę. Ogromny, nowy przedmiot w ogrodzie był stresujący. Jeszcze później wpadli goście, z dzieckiem w dodatku i trzeba było biegać, skakać, szaleć. Na to wszystko wjechało auto z piszczącymi szczeniakami na pace i jeden został w domu. Leśniewski do końca przyjęcia zachowywał się bardziej niż poprawnie, ale koło 23:00 uszczelka mu pękła z nadmiaru emocji. Musiałam wziąć go na kolana, utulić, zapewnić, że jest kochanym, dobrym, grzecznym mamusi syneczkiem i nadal go kocham nad życie. Po jakimś czasie przestał mnie gryźć. A potem poszliśmy spać i okazało się, że wspólne legowisko jednoczy. Lesiek wstał zakochany i zostawia Hanię tylko wtedy, gdy ta śpi, a ja się zobowiążę, że będę jej pilnować. Wtedy biegnie załatwiać swoje psie sprawy (sąsiad sam się nie obszczeka), ale wraca kontrolnie co jakiś czas i sprawdza czy dziewczyna przypadkiem nie wstała. Dobry z niego chłopczyk, choć szalony i odrobinę wyłysiały, bo ze stresu zrzucił chyba ze trzy kilo sierści.

I tak nam mija niedziela.
Musimy jeszcze powiedzieć dziadkom, że się nam rodzina powiększyła.