2024

Czesław okazuje się chytrzejszy niż się spodziewaliśmy. A nawet chytrszy. Pomijam łaskawie fakt, że jest kotem-pająkiem i napinkala wzwyż w pionie (w przeciwieństwie do normalnych kotów, które przeskakują z czegoś na coś). To ma się także do śmigania po drabinie bez śladu lęku i to praktycznie od drugiego, trzeciego dnia pobytu. Ze schodów się co prawda spierdolił, ale tylko raz - i wyciągnął wnioski. A poza tym urósł przeszło dwukrotnie, co Państwo samo widzi na zdjęciach, więc żadne tam schody już mu niestraszne.

Wczoraj w godzinach pracy otrzymałam mail o wiele mówiącym tytule: "Znajdź ukryty szczegół".

Fajny burdel wyprodukował, nieprawdaż? Kochany kotek.

Tak, owszem, to co Państwo widzi, znajduje się tuż pod sufitem. I jak tam wlazło - nie mamy pojęcia. Żaden kot wcześniej nie miał takich osiągów.

Ale ja nie o tym. Otóż najistotniejszą umiejętnością, którą posiadł Czesław w tempie błyskawicznym, jest wywabianie Prezesa z łóżka o 6:00 w dni wolne. Wyczuł bez pudła, że Prezes jest miętki, a ja potrafię wykonać salto mortale w miejscu i zakończyć je profesjonalnym w pełni kokonem, do którego nie docierają bodźce. Dotychczas cały kociniec wyprawiał skoki i podrygi po Prezesie, obecnie wszyscy dali spokój, zdając się na Czesława, któren to jest miszczem i działa w 100 przypadkach na 100.

On po prostu punkt szósta wali takiego kupona w kuwecie koło sypialni, że mogę go Wam wypożyczać za opłatą celem wskrzeszania ukochanych bliskich. Okrutny smród wyciska nam łzy z oczu i to podczas snu, a Czesław - z opróżnionym jelitkiem oraz enigmatycznym uśmiechem - spokojnie oczekuje na napełnienie. I nigdy się nie myli. Prezes, któremu odbiera się w ten sposób resztki tlenu, wypryskuje z łóżka z podziwu godną prędkością, łapie w locie kuwetę i zbiega na dół celem wyczyszczenia. A przy okazji, skoro już tam się znalazł, jest serdecznie zachęcany do wydania śniadania. Gdyż śniadanie, jak wiadomo, to najważniejszy posiłek dnia.

Czesław, z uwagi na umiejętności paszczowe, zwany okresowo i pieszczotliwie Klaksonem, prowadzi bezustanne, szczegółowe obserwacje, które - jak to ruski - natychmiast przetwarza, wprowadzając w czyn arcyciekawe rozwiązania. Piszę o tym, bo poddaję Wam pod rozwagę jedną rzecz. Otóż gdyby się Wam zachciało kiedyś kotecka, dobrze się zastanówcie czy to ma być żołnierz radziecki. Może się bowiem wydarzyć, że niespodziewanie do domu wpadnie grupa antyterrorystyczna, a potem się dowiecie, że chrupki były niskiej jakości. No, chyba że lubicie rozrywkę - wtedy polecam. Ruscy uczą się wszystkiego praktycznie bez pomocy z zewnątrz, są cholernie inteligentni, przebiegli i dostarczają atrakcji. Oraz, co nie bez znaczenia, kochają na zabój. I asystują, co wcale nie znaczy, że za Was poodkurzają. Ale mogą naśmiecić, bo - dajmy na to - śmieszy ich, gdy się miotacie z odkurzaczem.

Osobiście jestem ruskofanką. A hodowlę archangielskich w Bełchatowie polecam w ciemno. Piękne toto i w dodatku z pazurem. Lubię charakterki.

Na deser jeszcze jedno zdjęcie spółki z nieograniczoną nieodpowiedzialnością. Lubią się chłopaki. A właściwie Czesiek lubi Edka. A Edek... nie ma innego wyjścia.