1290

Przepraszam, jakoś nie mam melodii do pisania. Komentarze czytam i odpowiadam na nie, ale to mogę przez telefon. Pewnie gdyby się notki dało wrzucać w taki sposób - wrzucałabym, choć dziubdziolenie nie jest moją mocną stroną.

W kwestii, która wszystkich najbardziej interesuje. Babcia Sąsiadka odbyła zabieg oszczędzający. Całkiem nieźle się po nim czuła. Niestety badanie histopatologiczne usuniętego guza przyniosło wyrok - amputacja konieczna. Na takie dictum Babcia Sąsiadka wypisała się ze szpitala.
Owszem, rolę w tej sztuce odegrało nakręcenie się na lepsze rozwiązanie, ale nie bez znaczenia pozostawał sam szpital - absolutne kuriozum. Choć może nie wiem, bo nie bywam. Może to powszechne. W każdym razie warunki były skrajnie niesprzyjające i skończyło się, jak wiadomo.
Ponieważ pozostaję w stałym kontakcie z Badylem, ustalamy m.in. styl działania, który doprowadzi do szczęśliwego zakończenia, czyli wykorzystania terminu mastektomii, przydzielonego Babci Sąsiadce na miejscu. W sumie logistycznie to nawet głupie nie jest. Tylko musimy ją namówić.

Oczywiście zbieram się, żeby opisać drogę krzyżową przyjęcia do szpitala, ale chwilowo mnie to raczej przygnębia niż śmieszy. Strach pomyśleć, że człowiek w potrzebie się znajdzie i trafi w takie miejsce. Fu. Myślę, że jeszcze chwila i poczucie humoru zwycięży.

Tymczasem córka jednorodna studiuje pełną gębą (zajęcia ruszyły od pierwszego, a nie od drugiego października), w związku z powyższym strach się po domu plątać, bo paznokcie człowiekowi ogląda, na temat schorzeń wątroby się wypowiada i ogólnie mądrzy.
A dziś zapytałam lekkomyślnie:
- Do której masz lekcje?
I dostałam wklepy, aż echo poniosło.
No, cóż... Lekcje się skończyły nieodwracalnie.


Update
Ach! Kupiłam płaszcz na Allegro. Za 9,50 zł. Wygląda bardzo przyzwoicie, co się skontroluje, jak spłynie. Ponieważ udało mi się tak tanio, dokupiłam trzy bluzeczki. Jestem gruba, w nic się nie mieszczę, a goła nie zamierzam. O.