1231

Gdzieżbym tam znowu daleko jeździła, jak mnie druga-mama nęci brzózką nieustannie. Trzeba jej przyznać, że w nęceniu tym posiadła poziom mistrzowski, bo zawsze osiąga skutek. Prędzej czy później.

Donoszę uprzejmie, że wszystko w normie. Dzieci wybujałe. Psy serdeczne. Koty wypasione. Drugi-tata dowcipny jak zawsze (aż mi w pięty poszło). Alkohol jest, mięta jest, limonek nie ma. Skupiliśmy się więc na alkoholu bez dodatków.
Ależ! Nie jesteśmy jakąś patologią! Nie śpiewaliśmy kolęd przy ognisku. Ile razy można! Kurturarnie wysłuchiwaliśmy dzwonów z pobliskiego kościoła, nieszczególnie je nawet przekrzykując. Na wyżyny cierpliwości się wzniosłam i nie komentowałam kurantów wcześniej niż po kwadransie. Słowo.
Prasę katolicką sobie poczytałam. (Na przemian z Dużym Formatem. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie). Fajnie było. Fajnie i za krótko. Jak zawsze.

(Oj, przestań. Umówiłyśmy się sto lat temu, że dbam, by się nie zaśmierdnąć, tak? To ja po prostu słowna jestem i nie ma o co się czepiać).

A tu rzeczywistość. Na poczcie majtki z Allegro, w kątach kurz, na rynku z grubsza ogarnięte, bo - jako kobieta przewidująca - uprzedziłam, że wracam. Co się mam o obce panie potykać.
Ędward strapiony wielce. Podobno przespał cały czas mojej nieobecności. Tak, z przerwami na posiłki. A co? Gupi jakiś? "Zabawia" mnie odkąd otwarłam drzwi. Przerwy w "zabawianiu" są krótkie i niezbyt częste. No, musi sobie czasem odzipnąć od gonienia jak opętany za kawałkiem drutu w osłonce. Dobrze że przynajmniej do kapcia przynosi, bo mój kręgosłup mógłby tego zmasowanego szaleństwa nie wytrzymać.

Najbardziej na mój widok ucieszyła się Babcia Sąsiadka. Doniosła, że się stęskniła, po czym nadawała przez godzinę. Lubię, jak się tak rozkręca.

PS Donoszę uprzejmie, że w ostatnim miesiącu ktoś przyszedł tu 23 razy z Korei Południowej. Zaczynam podejrzewać, że to nie jest przypadek.