1485

Wyszła dziś na jaw pewna sprawa, której zupełnie nie wzięłam pod uwagę w mych bujnych rozważaniach na temat zachowywania się w pracy. Otóż wygląda na to, że oni mię bierą za jakąś gówniarę! Wychodzi, że kadrowa nie pokazała dotąd całemu światu mego cefał. Szalenie interesujące.
A było tak.

Rozmawiam niezobowiązująco z jednym z moich pracowników na tematy niezwiązane.
- Słuchaj, przepraszam, że pytam, ale ile ty właściwie masz lat?
- 26.
- Oboszszsz... Mam córkę niewiele młodszą od ciebie.
- Jasne! Adoptowaną!

Wiecie, ja zawsze w tym miejscu wstawiam tekst, że jestem ciekawa życia, wcześnie zaczynałam i urodziłam to dziecko w wieku lat trzynastu. Ale mnie tkło.
Bo może oni sądzą, że mi się kółko od nocnika na dupie jeszcze odciska, hę? Wezmę chyba zamiast ydentyfykatora przypnę do piersi obfitej dowód osobliwy z PESELem. To może polepszyć relacje.
Gwałtownie.
Szokowo.