1402

Minimalnie nerwowa przepychanka. Sprawdzanie, czy wszystko wzięłyśmy - wiadomo, dwie kobiety na obczyźnie, bez tuszu i różu się nie obejdzie.
- Dają nam kolację? - pyta zatroskane o występ matki dziecko jednorodne.
- Tylko śniadanie, z resztą musimy same sobie poradzić.
- Potworne.

Nie, nie mam tremy. Po pierwsze - bo traktuję to jako obowiązek, spełnienie którego jestem winna Mikołajkowi. Po drugie - bo z Zuzią w pobliżu zawsze czuję się raźniej. Po trzecie - bo już lata temu pogodziłam się z własnym głupim gadaniem. Trudno. Będzie, co ma być. Chociaż fajnie byłoby zachować się jak dorosła i wypaść poważnie.

Pod zdjęciem z wigilii, zamieszczonym na fb z opisem anonimowa czterdziestolatka, obżarta do granic przyzwoitości, pojawiają się kulturalne komentarze w stylu: nie kłam z tym wiekiem. Wiem, o co chodzi! Głupie gadanie po prostu odmładza. Co prawda bezustanne chichotanie produkuje kurze łapki, ale śmiech z głębi trzewi zdecydowanie wygładza cerę. No i w oczach człowiek ma coś nie do końca dorosłego. Obawiam się, że w moim przypadku to nieuleczalne i będzie mi towarzyszyło do ostatka. Taka permanentna głupawka. W końcu nie bez przyczyny dziecko przez lata zwykło było mawiać do mnie: zachowuj się jak matka.

Jak się zachowuje matka?!