1398

Wy też tak macie, że jak przychodzą goście i bardzo Wam zależy, żeby wszystko było idealnie, to ziemniaki się przypalają, śmietana warzy się w zupie, sernik opada, a kot w chwili, gdy przebrzmiewa dzwonek do drzwi, całym rozpędem wskakuje na stół, zwala zastawę na podłogę i zostawia na obrusie ślady żwirku z kuwety? No to ja nie będę mieć gości. Nawet zbłąkany wędrowiec z kulawą nogą się nie zapędzi.

Tak mi się  nie chciało po sprzątaniu zabrać za ciasta, że pierwszy raz w życiu zrobiłam drożdżowe niezgodnie z jakimikolwiek zasadami. Mąki nie przesiałam. Walnęłam wszystko na kupę, przypomniawszy sobie poniewczasie, że nie kupiłam drożdży. Z uczuciem lekkiej paniki przeryłam zamrażalnik i znalazłam tam kostkę drożdży nieznanego pochodzenia. Zabełtałam gluta z grudami i postawiłam na kaloryferze. Rosły jak opętane. Masło dodaje się na końcu, roztopione, ale ostudzone. Wrzuciłam zimne, wprost z lodówki, w kawałkach. Na początku.

Wyrosło nad podziw. Właśnie wyjęłam z piekarnika makowce - są piękne. Idealne. Równiutkie. Nigdy takie nie wychodzą. Pisząc to spoglądam na identyczne, jeszcze w trakcie pieczenia, zachwycająco podobne do siebie w rozmiarze strucle jabłkowe. Zaraz zrobię sernik i jestem przekonana, że nawet mu środek nie opadnie.
Mało tego! Po raz pierwszy nie zapomniałam zwijać strucli na papierze do pieczenia. Zawsze przeżywam olśnienie, kiedy na blacie leży grubaśna gąsienica o cieniutkiej skórce, której za cholerę nie da się przenieść do formy, nie rozwalając wszystkiego w drobny mak. A dziś? Pamiętałam o zwijaniu na przygotowanym papierze, w związku z czym idealne gąsieniczki przepłynęły w papierowych hamakach wprost do blaszek.

Co jest z tymi staraniami? Gdybym przyjmowała gości, na sto procent wszystkie pękłyby, ciasto rozrywałoby się na środku i nie mogłabym go równo rozwałkować. I z barszczem też coś byłoby nie tak - ani chybi by się zagotował i zbrązowiał. A z uszek wysypywałyby się grzyby. Tymczasem musiałam prezesa mokrą szmatą odganiać od gara, napełnionego idealnie czerwonym płynem, bo po spróbowaniu zażądał natychmiastowego spożycia, a przecież sezon "nie jedz tego, to jest na święta" mamy od jakiegoś czasu otwarty.

Jakby tego było mało - choinka jest idealnie równa. I - jak do tej pory - nikt jej nie zwalił na podłogę, nie ściągnął żadnych bombek. Nawet piórek nie wyszarpują. Ki czort?

Korzystając z tego podejrzanego dobrostanu, życzę Wam wszystkiego, co najlepsze. Zdrowia przede wszystkim. Miłości. Spokoju. Ciepła. Dobra. I pieniędzy! A co! Co macie nie mieć!

Dziękuję że jesteście ze mną kolejny rok, dziewczynki. Wiecie, że Was uwielbiam? Pewnie, że wiecie :o)