1384

Nieopatrznie zrobiłam sobie wczoraj dzień wolnego od komputera. Odbywam za to obecnie stosowną karę - nie wiem, w co ręce włożyć. Muszę naprawdę nad sobą panować, żeby nie przeskakiwać z tematu na temat, tylko trzymać się jakiejś rozsądnej ścieżki.
Najpierw sprawy MbL:
- maile odebrać,
- odpisać,
- sprawdzić, kto o nas napisał,
- wrzucić do listy kolejkowej,
- zaktualizować FB,
- przygotować notkę na blog,
- sprawdzić, czy są jakieś problemy z zakupami e-booka itd.
Punkt ostatni: nie pogubić się w tym wszystkim.

Jak na złość, buzują mi również sprawy techniczne we wspólnocie:
- napisać, wysłać pismo w sprawie naprawy gwarancyjnej dachu,
- wypełnić, wysłać wniosek do gminy,
- zadzwonić do księgowej i ustalić z nią pewne sprawy,
- wyprostować ZUS,
- przygotować dokumenty do wysłania,
- znaleźć kogoś, kto zdiagnozuje problem z kanalizacją w budynku,
- porozmawiać z inspektorem budowlanym,
- zapłacić opłaty.

Mama zdaje się myśli, że ja tu leżę, bo nawrzucała mi kilka spraw do załatwienia. Załatwiam.

W takie sprawy, jak pranie, gotowanie obiadu, sporządzanie listy zakupów czy porządki w ogóle nie angażuję mózgu, bo mi szkoda. Mam dwie ręce, to sobie nimi kręcę (rączka prawa, rączka lewa i raz, dwa i trzy!), a głowa w tym czasie jest zajęta zupełnie czymś innym.

Tymczasem z góry dobiegło do mnie nastęujące stwierdzenie:
- Idę się zdrzemnąć, masz chęć?
Powstrzymałam się od wyjścia na tam i zasadzenia mu porządnego kopniaka w szmaty. Bez komentarza i mściwie wyciagnęłam listwę (wyprodukowali, Państwo sobie wyobrażą) - niech no tylko wstanie, zaraz mu znajdę zajęcie.

Off topic.
Wpadłam wczoraj do rodziców, zebrałam się w sobie i stanęłam na wadze. 8 kg w dwa miesiące. Jest moc! Po powrocie do domu wyciągnęłam kilka ciuchów z szafy i wbiłam się w nie - pasują. Uffff... jakby trzeba było wyjść do ludzi, to mam w czym.

Dobra. Idę.
Idę, bo samo się nie zrobi.