1733

Byliśmy obejrzeć dom.

I co? I tragedia. Jest... śliczny. W zasadzie skończyło się tym, że siedzieliśmy w samochodzie i nikt nie chciał zacząć. Bo nie wiedział jak. Moglibyśmy wprowadzić się dzisiaj.

Znaleźliśmy uliczkę, przy której stoi, ale nie mogliśmy znaleźć numeru. Uliczka się kończyła - zaczynał się lasek. Zadzwoniłam do państwa, którzy sprzedają z zapytaniem, co mamy robić.
- A wjechała pani do lasu?
Nie wjechałam. Droga co prawda asfaltowa, ale jakoś nie wyglądała. No, dobra. Ruszyliśmy do lasu. 100 metrów dalej przed nami pojawiło się osiedle domków, a droga szła dalej do kolejnych miejscowości. Szok. Przed bramą, po drugiej stronie ulicy, las. Działka jest idealnie prostokątna, po drugiej stronie brama i wyjście... do lasu. Ale budowa tam trwa, więc perspektywicznie będzie kolejny rząd domków. Co właściwie nie robi wielkiej różnicy. A tak naprawdę raczej jest plusem dodatnim, bo bezpieczniej.

Dół domu jest całkowicie otwarty, co, jak wiadomo, jest z mojego punktu widzenia plusem dodatnim (przestrzeń, przestrzeń!). Salon i kuchnia, ubikacja, spiżarnia i schody na górę. Obok, na poziomie zerowym, pomieszczenie gospodarcze i jednostanowiskowy garaż. Ale przed garażem miejsce na dwa samochody, więc ścisku dupy nie ma. Garaż jest wysoki, więc został w nim dorobiony sufit z klapą i opuszczanymi schodami, a na górze znajduje się drugie pomieszczenie gospodarcze - taki strych. Idealna przechowalnia różnych różności, co to ich nie trzeba mieć pod ręką, ale nie wywalamy*. Jeśli się zastanowić, można by przekuć na ten stryszek drzwi z domu.
Na górze trzy pokoje i całkiem spora łazienka z wanną i prysznicem.
Wpadłam na pomysł przekucia drzwiczek z góry do stryszku, ale jesteśmy oboje ciągle w szoku i nie potrafimy wymyślić, z której właściwie strony ten stryszek się znajduje. Co obrazuje stan naszych dusz po oględzinach.

Dom jest w stanie do wprowadzenia się po malowaniu i drobnych poprawkach (typu: tu sobie zabudujmy szafę). Teren ogrodzony w całości (i to ładnie, drewnianym płotem z trzech stron, a kutym ogrodzeniem od frontu), wybrukowany, również po bokach, garaż ma automatyczną bramę i wjazd też sterowany jest pilotem. Kryty dachówką. Ma wykafelkowany taras, działka jest (o, niebiosa!) trawnikiem z drzewkami. Ma ok. 1.000 metrów, więc moglibyśmy nawet zrealizować mój pomysł sprzed lat, żeby w ogrodzie postawić malutki domek dla gości (np. brdę, którą kupuje się w częściach).

Skąd więc moja uwaga o tragedii? Wiadomo, kasa. Aczkolwiek natychmiast porozumiałam się z naszą inspektorką budowlaną, a ona rozwiała moje podejrzenia o drożyźnie.
- Muszę zobaczyć dokumenty. Ale jeśli materiały budowlane są porządne, to jest to bardzo przyzwoita cena.

Zuzia wrzeszczy, że nie będzie mieszkać w lesie. Żałuję, że odsypiała imprezę i nie pojechała z nami. Może zmieniłaby zdanie. Namawiam tę upartą (siłą się powstrzymuję, by nie napisać "oślicę") osobę, żeby pojechała tam z nami za tydzień.
Tak. Poprosiłam o konsultację fachowca. Będziemy sprawdzać stan budowlany i księgi.

Jestem PRZERAŻONA.
I chyba chcę spełnić swoje marzenie.
Stan absolutnej ambiwalencji.


PS Do centrum handlowego jest bliżej niż mamy teraz. Z lasu. Zabawne, prawda?
PS Sąsiedzi po bokach w wieku: po czterdziestce i po pięćdziesiątce. Cisza.


* I wreszcie półki na buty!!! Przecież i tak idę do samochodu. Oboszszsz...