1262

Rodzicom niedawno ucięto balkon. Warto podkreślić – w znakomitym stanie (solidna, niemiecka robota, że tak pojadę uproszczeniem), nietknięty zębem czasu od lat bez mała siedemdziesięciu. Albowiem ktoś odkrył, że w pierwotnym projekcie balkony figurowały jako drewniane. Nawet najstarsi górale nie udzielają wyjaśnień, dlaczego budynek ten niezgodnie z projektem wykończono (balustrady metalowe) i oddano do użytkowania. Solidnie zresztą, jak wspominałam, wykończono, bo czas jakby je przeoczył. Te wykończenia.

Protoplastów musiałam związać i porzucić w kącie, żeby nie wybiegali z impetem na miejsce po balkonie. Dodatkowo – demontując antenę – pozbawiono ich dostępu do telewizji. Jaka by tam nie była, przeklęta kultura obrazkowa, to jednak stanowi pocieszenie dla emerytów. I leżą teraz w kącie, pozbawieni kultury fizycznej i sportu oraz wątpliwej rozrywki. Mają za to mnóstwo czasu na przemyślenia, dotyczące bzdurnego wydatkowania ich osobistych środków z emerytur. Gdy tymczasem w rurach niesie odgłosami męczenników.

Niechże mi ktoś wytłumaczy, tylko w miarę prosto, bo ja jestem nieskomplikowana, skąd bierze się pomysł, że lepsze nie jest wrogiem dobrego. W mieszkaniu moich rodziców, znajdującym się w kamienicy o rodowodzie wojennym jeszcze, różne rozwiązania techniczne, choć z punktu widzenia dzisiejszego może nieco przestarzałe, sprawdzają się bez pudła. Ściany są z cegły, że bombą nie rozerwiesz, oddychają i pięknie regulują temperaturę. Podłogi, gdyby się człowiek szarpnął na odsłonięcie ich z tego wszystkiego, co latami przykrywało, aż porażają piękną i trwałą deską. Wykończenia przypodłogowe wmontowano w ściany na 20 cm - nie do ruszenia. I tak dalej, i tym podobne.
Te balkony, wymagające odarcia ze starych farb i wykończenia kaflami na podłogach, przetrwałyby jeszcze kilka pokoleń. Balustrad NIE DA SIĘ wyrwać ze ścian. Trzeba je było uciąć, żeby się budynek nie zawalił. W zamian, jak znam życie, dostaną coś, co po pięciu latach będzie podobne absolutnie do niczego. Gdzie zatem sens w wydatkowaniu środków?

Ja próbowałabym przekonać miejskiego konserwatora zabytków, że to jest działanie bzdurne, kosztowne i szkodliwe. Albowiem nie od dziś wiadomo, że takiej jakości, jaką potrafiono uzyskać lat temu siedemdziesiąt, dziś już się nie uświadczy. Bo każdy próbuje wszystko jak najtaniej. A kto kupuje tanio, kupuje dwa razy. Niestety.
Deski zwykle nie są wysuszone w odpowiednim stopniu i rozejdą się prędzej czy później. Finalnie całość za jakiś czas będzie wyglądała jak krzyżówka karmnika z rzygowiną kangura.

Nie, nie mam pojęcia, jak wygląda rzygowina kangura. Ale pewnie nienajlepiej. 

A przecież miło by było pomyśleć, co znajduje się tuż za końcem nosa. Czy się mylę?