1263

Byłabym zapomniała. Zdjęcie pochodzi sprzed czasu jakiegoś i wykazuje, że nie ma człowiek w domu bezpiecznego schowka, gdy wróg czyha.

Wiem, że żółte. Mam w kuchni lampę w postaci żółtych kul i tak wychodzi. 

Przepraszam, że nie czuję wyrzutów sumienia.

Śniadania dla wychodzących zawsze były wkładane do mikrofalówki. Całkiem się nieźle sprawdzało, aż przyłapałam Edka w pozie: łapy tylne i tylna część kota stoją na, łapy przednie wraz z głową znajdują się w. Całość skręcona pod katem, którego nie potrafię nawet określić.

Dzięki kotom nauczyliśmy się wszyscy porządku z prawdziwego zdarzenia. I jeszcze trochę dzięki mrówkom w poprzednim mieszkaniu. Jak raz zobaczysz ciastko, wędrujące na tysiącu odnóży, to ci się na zawsze odechce pozostawiania żywności na blatach kuchennych. Jedzenia też się odechciewa, ale tylko na jakiś czas.

Tymczasem zdjęcie potwierdza, że nie ma bezpiecznego miejsca na brudne łachy. Bo w pralce grzebie gruby, a w koszu siedzi Zofia. I trzeba cholernie uważać, żeby kota nie wyprać, choć obiegowa opinia głosi, że prać można, byle nie wirować. Ale jakoś nie mam odwagi sprawdzić tego w praktyce.
Przerobiliśmy podobną historię u rodziców, gdzie pralka była otwierana do góry i mama o mały włos byłaby wyprała kota wraz z koszulami ojca. W ostatniej chwili coś gada pobudziło i wystawił łapę. Pewnie do śmierci nie wiedział, że to mu znacznie przedłużyło bytowanie na tym łez padole.

A jak z oka spuścisz, to rozniesie zużyte skarpety po całej chałupie. Przynajmniej dźwięki przy tym wydaje, więc można powziąć jakieś przypuszczenia co do niecnych zapędów.

Dziecko wraca we wtorek. Spróbuję zrobić zdjęcie powitalne, ale nie gwarantuję, że się uda.

Pamiętajo o Mikołajku?