1430

Ahaaaa! Byłabym zapomniała!

Wszystkim, którzy wierzyli, dopingowali, trzymali kciuki, żeby mi ten megasyf zdążył wyskoczyć przed występem w telewizji, chciałam złożyć serdeczne podziękowania. Udało się. Jest.
Troszkę z opóźnieniem, ale za to jaki!

Pokusiłabym się o odważne stwierdzenie, że to jest osobny byt. Żyje własnym, zupełnie niezależnym od mojego życiem. Napierdala mnie jak wściekły. Ma swoje zdanie. Chce iść w lewo, gdy ja wybieram prawo. Wtrąca się do prowadzenia samochodu. Zaczynam wierzyć, że ma duszę.

Dziś, przed wyjściem z domu, próbowałam go nieco zamaskować trzema opakowaniami korektora. Na próżno. Świecił się na czerwono, błyszczał i podszczypywał przechodzące kobiety.

Naprawdę jestem WDZIĘCZNA.