1623

Jestem wyczerpana.

Tak sobie siedzę w fotelu - Prezes wyjechał na dwa dni do Warszawy, a dziecko poszło robić prezentację - owinięta kocykiem i nie mam siły wstać, żeby przynieść sobie dzbanek z herbatką. Jednak się trochę martwię. No bo się okazało, że tych danych statystycznych to się nie da przetworzyć. Podejrzewałam od dawna, ale teraz mam pewność. Naszłam tego ekonomicznego, posiedzieliśmy sobie razem pół godziny, nawet po jednej stronie biurka, tej z widokiem na laptop.
- Ja wiem, czego ty oczekujesz, ale to niemożliwe. To znaczy właściwie możliwe, w Berlinie na konferencji widziałem, jak to się robi, ale... - zawiesił się.
- Nie aluj. Zrób - zachęciłam bez zbędnych ceregieli.
- W zasadzie mogę zrobić. Mogę zrobić z tego doktorat. Wpadnij za dwa lata.
- Musimy oddać materiał do końca czerwca.
- Nie ma opcji. Naczelny przecież o tym wie.
- Nie wie.
- No co ty?
- Powiedział mi, że mam pójść do ciebie, a ty przygotujesz wszystkie potrzebne informacje.
- Żartujesz sobie?
- A wyglądam? Mamy podpisaną umowę na tę książkę, a ty mi mówisz, że albo się z niej nie wywiążemy, albo wyjdziemy na idiotów. Powiedz mu to. TY mu to powiedz. Jesteś dyrektorem.
- Eeee, nie. Aż takim dyrektorem nie jestem.
- Właśnie że jesteś. Finansowym. I ekonomicznym. Widziałam tabliczkę na drzwiach i sekretarka mówiła o tobie "pan dyrektor". Więc pójdziesz tam ze mną, powiesz mu to, a potem wymyślicie, jak wybrnąć z bagna.
- Jesteś dość wymagająca.
- A ty jesteś dyrektorem. To dyrektoruj.
W międzyczasie naczelny nam zbiegł. Nadal jestem w punkcie wyjścia.

Za to wcześniej, nim posiadłam Wiedzę, przyszedł do mnie we własnej, naczelnej osobie. I przywiódł nowego pracownika. Zgaduj - zgadula, jakiej płci. Testosteron zaczyna mi wywalać uszami. Nie powinno tak być, żeby spokojnej kobiecie przyznawać ciągle pracowników płci intruziej. To męczące i irytujące. Ecce homo w wersji z cyckami. W dodatku jest brzydki. I nierozgarnięty, co udało mi się złapać w pierwszej rozmowie. To mnie zmartwiło najbardziej, bo za tym pracownikiem pójdą nowe obowiązki. Gdyby choć był ładny, to starałabym się myśleć, że co prawda kretyn, ale jest przynajmniej na czym oko zawiesić, a tak?

Że co? Że jestem seksistką? A kto mi zabroni? Tylko facetom wolno? Mężczyźni nader często cedzą złośliwie przez zęby, że: przecież mamy równouprawnienie, więc o co ci chodzi? No, skoro mamy równouprawnienie, to ja też mogę komentować wygląd czyjegoś tyłka. A żałość ogarnia.
Właściwie to nawet nie popatrzyłam. Zatrzymałam się na twarzy i mi się odechciało.

Do tego dałam sobie wyciąć zbędny pieprzyk. I teraz mam porażającą dżunglę sterczących szwów. Taki mały pieprzyk, a tyle supełków. I swędzi jak diabli.