1643

Obudziło mnie strzelanie i wybuchy. Nie mógł sobie darować, mimo że rozłożyłam się na biurku z papierami i zakazałam ruszać. Nie ruszył. Ale i tak wybił połowę ludzkości.
W sumie to może i dobrze, bo nawet przez sen bolały mnie plecy. Obudziłam się bowiem obłożona trzema kotami, z czego tylko Zosia zachowała resztki godności i drzemała, przytulona do moje stopy. Chłopaki walnęły się wprost na mnie, a ten ryży słoń to waży chyba z pół tony. W związku z powyższym ani drgnęłam, wszystko mi zdrętwiało i czas było wstać, rozprostować gorset mięśniowy i pokazać darmozjadom, gdzie ich miejsce (natychmiast zalogowały się przy stole).

Prezes poskarżył się, że przyjął zaledwie zapowiedź śniadania (akurat!) i to w chwili, gdy zniknęłam w łazience. W zwiazku z powyższym wyparzyłam stamtąd, ponieważ zamiast brzęku sztućców usłyszałam komentatora od snookera (jeszcze tylko 28 dni i wreszcie telewizor zniknie z pokoju). W ułamku sekundy komentator stracił głos na rzecz czajnika. No.

Po śniadaniu (w telewizji niedźwiedzie) kawa i planszówka. Wygrał. Z poczatku był bardzo szczęśliwy, ale potem okazało się, że tylko o 10 punktów, co go wybiło z samozadowolenia. W międzyczasie powróciła majówkowa Zuzanna, która podobno nocowała na działkach. Pomysł nieszczególnie szczęśliwy, zważając na temperaturę. I teraz łupią w tę grę na dole, silnie się chichrając.

Natomiast tutaj wierny asystent. Jak zwykle - nie opuszcza mnie na krok.