1649

I gdy na mózgotrzepie popołudniowym Szef powiedział:
- Wojtku, chciałbym porozmawiać z tobą zaraz po tym spotkaniu, a z tobą, Asiu, w następnej kolejności. Do której ty właściwie pracujesz?
Akurat byłam zajęta pisaniem SMSa. Więc odparłam:
- To bez znaczenia. Zaczekam tyle, ile będzie trzeba.
I zebrałam oklaski całej sali.

Statuetka lizusa roku jest już moja. I nawet nie muszę przepracować dwunastu miesięcy.

Po godzinach - słowo się rzekło - Szef szukał jakiegoś określenia na dobitne zdefiniowanie mojej postawy służbowej.
- Wiesz, ty jesteś, ty jesteś...
No, ciekawe - pomyślałam. - Śmiało.
- Niepoprawną optymistką.
- Jestem najbardziej zdroworozsądkową realistką, jaką pan zna. Z pozytywnym podejściem do świata. Założymy się? Po efektach ją poznacie.
- Fakt. Widziałem już kilka rzeczy w twoim wykonaniu.
- I tu się z panem zgadzam.
- A w innych sprawach nie?
- Skąd. Zgadzam się z panem we wszystkich, bo to bardzo praktyczne. A potem robię tak, jak mi zdrowy rozsądek podpowiada. Jak widać - całkiem słusznie.
- I tak mi to mówisz prosto w twarz?!
- A wie pan, że w tej kupce - wskazałam palcem - leży artykuł do zrecenzowania?
- Pójdziesz ty do domu!!!

Natomiast jutro wszyscy się przekonają, że w ogóle nie jestem lizusem, tylko najbardziej zdroworozsądkową realistką, jaką znają. Bo jutro, moje Państwo, Szef przyjedzie nakręcony, jak cholera. I wtedy zobaczymy, czy warto posiedzieć w robocie godzinę dłużej, czy dostać wklepy z liścia. HA oraz HA!

Komentarze

Prześlij komentarz