1674

A co Wy tu przy sobocie?
Bo ja wino. No, dobra, dwa wina. Dwa wina na dwie kobiety to akurat w sam raz.

I owszem, ach, TAK! Kupiliśmy marynarkę. A spodnie to już wcześniej miał. więc dochrapaliśmy się garnituru. Czyli plan zrealizowany w 100%. Nie, no skąd. To nie tak, że Prezes do tej pory garnituru nie posiadał. Owszem, kilka. Ale chodził na tę siłownie, ćwiczył i se rozćwiczył. Tym samym garnitury się skurczyły, szczególnie w obrębie klacianej. Motyl, jeśli Państwo rozumuje, o co kaman. Marynarkę obecnie potrzebuje mieć o rozmiar większą niż spodnie. A to oznacza, że kwestia taliowania zaczyna być dyskusyjna. Gdyż on posiada talię.

No, ktoś musi posiadać talię, skoro ja nie mam. Nie odczuwam potrzeby. Dupa mi nie rośnie jakoś szczególnie, za to talia, jeśli w ogóle kiedykolwiek istniała, to przestała. W jej miejsce zaimplementowałam sobie intelekt. Na szczęście posiadam cycki, więc mogę skupić na nich uwagę otoczenia. Odwracając od braku talii. W razie potrzeby zawsze mogę się wypowiedzieć. I wtedy ewentualne uwagi szlag trafia.

Ogólnie rzecz biorąc, nawet jeśli kiedykolwiek wyobrażę sobie, że figura idealna mogłaby stać się mym udziałem, to mózg mi rekompensuje. Tak nawykłam uważać. Mózg oraz wynikające z niego poczucie humoru. I dystans. Że niby czegoś mi brakuje? Nie, nie brakuje. Wręcz posiadam w nadmiarze. Ale oj tam. Jak mawia mój ojciec, zmuszając mnie (w swoim mniemaniu) do zrobienia doktoratu: zawsze lepiej mieć niż nie mieć.
Na przykład garba - odpowiadam niezmiennie.

A w ogóle to figurą idealną jest kula. Nie jest moim udziałem, lecz dążę. Zabroni mi Państwo.

Wszakże my nie o tym.
Garnitur zaistniał, więc: ufff...
Co prawda nie chce się przyznać, czy ta pani to z rotacji, czy nowo zatrudniona, ale ja nie wnikam, gdyż jestem głęboko mądrą kobietą w słusznym wieku. I wiem, że nie warto pytać, gdy się człowiek spodziewa, że odpowiedź może go nie usatysfakcjonować.
W każdym razie zaproponowałam, by wzięła również skarpetki. I majtki z dziurą. Do których ma stosunek emocjonalny. ON ma.

Takie filozoficzne podsumowanie nagłej zmiany, dążącej w kierunku taliowanych marynarek. My z Edwardem, towarzyszącym nieustannie, chcemy mieć po prostu spokój i pełną miskę. Gdyż już wiemy, że życie, tak naprawdę, opiera się na luźnym podejściu do wszystkiego. Więc Edward się przesadnie nie narzuca, w dbałości o pełną miskę. A ja...
A ja mam zawsze jakieś wino do wypicia. Albowiem na świecie wciąż mnóstwo jest win, których jeszcze nie wypiłam.